วันอาทิตย์ที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2556
"สบตากับความทุกข์อย่างกล้าหาญ และจัดการให้ถึงจิตใต้สำนึก"
เขียนโดย รุ่งพร มีศิลป์
หนังสือเล่มนี้ผมเจอในบ้านครับ พี่สาวผมซื้อมาครับ มองผ่าน นึกกว่าเป็น club friday เพราะเจ็บแต่จบ เป็นเพลงของอ๊อฟ ปองศักดิ์ ผมก็เลยไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ และผมก็คิดว่าคงจะเป็นเกี่ยวกับความรักแน่ๆ จนผ่านมาแล้ว มากกว่า สามเดือน เริ่มหยิบมาอ่าน ก็แปลกใจที่หนังสืออ่านอิงเกี่ยวข้องกับ ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง ผู้ที่เขียนเข็มทิศชีวิต
ผมชอบหนังสือเข็มทิศชีวิตมากๆ ครับ เขียนได้เข้าใจง่ายในเรื่องธรรมะ และผมยังเคยได้ไปเจอครูอ้อยมาสอนธรรมะที่ยุวพุทธด้วย เล่าซะยาวเลย กลับมาที่หนังสือดีกว่า เมื่อเจอคำนิยมผมจึงกลับมาลองกลับมาอ่านหนังสือเล่มนี้อีกครั้ง ซึ่งเมื่อพลิกมาแล้ว ก็รู้สึกชอบวิธีการเขียน ของคุณรุ่งพรมากๆครับ
การเขียนนั้นในหนึ่งหน้าจะมีประโยคตัวหนังสือใหญ่ๆ อยู่ไม่เกิน เจ็ดบันทัด โดยประมาณ ดังนั้นคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือแบบผมก็อ่านจบได้อย่างรวดเร็วครับ พร้อมทั้งมีรูปภาพโดนๆ ที่มองแล้วก็เข้าใจไม่ต้องมีคำอธิบายก็เข้าใจครับ
เนื้อหานั้นเล่าตั้งแต่การรู้จักทุกข์ วิธีการพ้นทุกข์ จนไปถึงทางพ้นทุกข์ แต่เป็นการเขียนที่ทำให้เราเห็นภาพมาก อ่านแค่สามประโยคก็แบบว่าโดนเต็มๆ ผู้เขียนนั้นสามารถนำเรื่องจริงในชีวิตมาสะท้อนให้เห็นภาพว่า ความทุกข์เหล่านี้มันมีอยู่จริง แล้วค่อยๆ บอกวิธีการแก้ไข โดยบางครั้งความทุกข์ที่เกิดขึ้นนั้นอาจจะโดยถ่ายทอดมาจากคนที่เราเชื่อใจมากที่สุดครับ ซึ่งไม่ใกล้ไม่ไกล คือ คุณพ่อคุณแม่นี้เอง
แต่ความจริงแล้วท่านไม่ได้ตั้งใจที่จะถ่ายทอดความทุกข์ลงมา เพียงแต่ท่านแสดงออกมาพร้อมกับความรักโดยที่ไม่รู้ตัว ทำให้เด็กที่เหมือนผ้าสีขาวถูกละเลงด้วยความไม่รู้ของท่าน ซึ่งเมื่ออ่านไปเรื่อยๆ หนังสือก็สอนให้เข้าใจถึงท่าน และสามารถให้อภัยตัวเอง ให้โอกาสตัวเอง กลับมารักตัวเอง ทำสิ่งที่ดีเพื่อตัวเอง ไม่ประชดตนเอง เพื่อลงโทษท่าน(พ่อแม่) ผมรู้สึกชอบในหลักการนี้มากๆ เพราะบางครั้งผมก็มีนิสัยแบบนั้นเช่นเดียวกันครับ
เล่ามาซะเยอะครับ หากใครอยากรู้ว่าครูอ้อย สอนอะไร แต่ยังไม่มีโอกาส ไปเรียนเข็มทิศจิตใต้สำนึก หรือTrance ก็ขอลองอ่านหนังสือเล่มนี้ดูครับ อาจก็ทำให้เข้าใจหลักการได้เหมือนกันครับ
face2cu
